Maldegem-Rome
Dag 1. Maldegem – Rochefort: 212 Km.
Om 6u45 was het al een redelijke drukte aan ons lokaal, iedere deelnemer had wel zijn supporters bij. Zelfs de pers en de schepen van sport kwamen ons uitwuiven. Omstreeks 7u10 startte ons avontuur.
Na een vlakke aanloop via Bellem en Deinze doemden reeds de eerste bulten op van de Vlaamse Ardennen, waar nog enkele behulpzame supporters met een reserve fiets klaarstonden.
Onze eerste stop hadden we in Hundelgem na 58 km.Na een rust, hap en drinkpauze deden we het glooiend Pajottenland aan. Via onze GPS werden we langs verschillende kleine en rustige wegen geleidt naar Braine - le - Château, onderweg passeerden we plaatjes als Godveerdegem, Smeerebbe-Vloerzegem, Bullegem, Denderwindeke en andere….
Rond 12 uur vonden we onze mobilhome ( Van Lambrechts) de tijd om het middagmaal te nuttigen, boterhammen, sandwichen met beleg allerhande stonden op de menukaart.
Rond 1 uur en bij een t° van 28 ° moesten we verder , dat de t° nog zou stijgen dachten we al. Mooie rechte wegen, maar steeds op en neer, veel drinken en zwetend passeerden we Nijvel, Marbais, Ligny,... om in Maison St Gerard te belanden. Bij onze 3e stop stond er 31° op de thermometer, veel eten zat er niet meer in, drinken integendeel wel. Via de Maas en Dinant waar we Rue de la Croix voorgeschoteld kregen, arriveerden we rond de klok van 6 uur aan de kerktoren van Rochefort. Ons eerste eindpunt werd bereikt.Na eens goed te hebben gegeten konden we proberen te slapen.
212 km hadden we afgelegd, goed voor 2014 hoogtemeters, niet slecht voor onze eerste dag.
Dag 2 : Rochefort - Metz
Tot 6 uur weet ik van niets tot een gsm ons met de neus op de feiten drukte Dag 2 was aangebroken.
Na ons ontbijt en het klaarmaken van de fietsen starten we om 7h45 de rit naar Metz.
In tegenstelling van onze eerste dag gaf de zon maar de helft warmte dan gisteren, maar niemand die erover treurde.
Met een dreigend wolkendek namen we via de N 803 ST Hubert voor onze rekening.
Dat de benen niet zo goed waren na onze eerste rit was wel te verwachten.
Dorpjes die we passeerden luisterden naar de namen Vesqueville, Widumont, Juseret om de eerste keer te stoppen in L’ Eglise.
Op onze weg maakten we kennis met een groepje wielertoeristen uit de omgeving van Geel die op weg waren naar Sank Wendel. Volgend jaar zouden die ook een trip maken naar Rome, wat wel een uitwisseling van informatie teweegbracht.Na een goede reis gewenst van iedereen aan iedereen namen we afscheid.
Met enkele nijdige hellinkjes en het passeren van Habay la Neuve, Chantemelle, Meux le Tige reden we la Belgique uit in Halanzy om Frankrijk binnen te rijden.
In Villers la Montagne stond de bevoorradingswagen terug langs de kant van de weg. Na een goed half uur vertrokken we voor onze laatste 60 km van dag 2 via Aumetz, Fontay Neufchef bereikten we na 155 km en 1640 hoogtemeters Metz ondertussen was het iets over 17 uur
Dag 3: Metz-Villé
Om 7.45u en na een stevig ontbijt vertrokken we voor onze derde dag die ons naar Villé zou brengen. De doortocht van Metz ging vrij goed, door de weelde van de GPS van Paul. Na goed 20 minuten fietsen noteerden we onze eerste platte band. Wie anders dan Paul nam hem voor zijn rekening?
De temperatuur liep al aardig op, we noteerden dan al 21°, het zou beloven voor die dag was de mening van iedereen. Bij onze eerste stop in Morhange werd er snel van trui verwisseld. Plaatsen die we passeerden luisterden naar de naam als Pangé, Holancourt en Barronville.
Het tweede deel naar Hesse deed ons puffen en naar water vragen want ondertussen was het al rond de 28°. We fietsten langs Guebling, Bassing, Mittersheim en Sarrebourg. Wanneer we na 30 minuten weer op de fiets wilden stappen was de blauwe lucht al veranderd in een grijs wolkendek , en de eerste schuchtere regendruppels vielen op ons. Zo hebben we de doortocht van de Vogezen gedaan onder een bij wijlen striemende regen. Van mooie vergezichten was er bij de beklimming van de Col du Donon niets te zien. En bij het afdalen moesten we wel onze ogen op het wegdek houden door de regen. Om 18u arriveerden er in Villé 5 kletsnatte waterkiekens. Versteven van de kou en doornat waren we zeer blij om de mobilhome terug te zien. 185 km lang was de rit met 1640 hoogtemeters.
Dag 4: Villé – Laufenburg
Na een verkwikkende nachtrust op de parking in Villé genoten we zoals gewoonlijk van een lekker ontbijt. De regen van de vorige nacht schitterde nog op de grond m haar de lucht beloofde een prachtige dag. Vandaag moesten we geen cols over (800 hoogtemeters over heel de dag) maar reden we door een lichtglooiend landschap naar Zwitserland. Villé licht in de Elzas, maar door het slechte weer van gisteren konden we niet echt van het landschap genieten. Met de zon op de afspraak was het vandaag wel anders! De Elzas is schitterend om door te fietsen. Overal prachtige dorpen, wijngaarden en bergen in de verte. Noël was na 53 km op de afspraak in Rouffach op de parking net voor een magnifiek prachtig kasteel met wijngaarden. We werden verwend met potpourri (cornflakes met rode vruchten), yoghurt, cola en bananen. Genoeg krachtvoer dus om nog eens 50 km verder te fietsen met Paul als locomotief op kop. Langzaam aan lieten we de Elzas achter ons op weg naar Mulhouse. In Mulhouse was er overvloed aan auto’s, hoge gebouwen en mooie vrouwen. Sommigen kunnen het niet laten om van het prachtig zicht te genieten. Na het drukke centrum moesten we twee steile hellingen op om dan door een relatief vlak panorama op zoek te gaan naar ons middagmaal. Na 104 km knepen we voor de tweede keer de remmen dicht. Op een parking langs de D201 genoten we van soep, brood, beleg, koude en warme dranken. Het lijkt zo wel een sneukeltoer, al voelen de 4de dag na meer dan 600 km de spieren stijf en het achterwerk half gekneusd aan. Na het middagmaal ging onze tocht verder naar Zwitserland, voorbij het vliegveld van Saint-Louis richting Basel. Basel is een hele mooie stad met brede lanen, vele auto’s en gevaarlijk tramsporen. Na de drukte van de stad volgden we de Rijn verder Zwitserland in, door het platteland naar Laufenburg.
Daar werd de BBQ aangestoken en Christophe tot chef van dienst gebombardeerd.Hij goochelde met worstjes, saté’s, kolen en kruiden om een wonderlijk maal op ons bord te krijgen. De perfecte afsluiter van een fantastische dag.
Vandaag reden we 160 km en 820 hoogtemeters
Dag 5 : Laufenburg – Feldkirch:
Deze morgen vertrokken we onder dreigende wolken , maar al snel klaarde het op , waardoor de temp. Al snel opklom tot +/- 30 ° .
In het begin van de rit liep het vlotjes langs de Rijn , al vlug zaten we in Duitsland langs het Rijnthal fietspad. Na een tijdje overschreden we weer de grens met Zwitserland waar wij onze 1ste stop hadden in Dorf. Na een deugddoende hap vertrokken we verder langs de Rijnvallei tussen de mooie wijn en zonnebloemvelden, richting Bodemmeer. Net ervoor stond onze mobilehome voor onze 2de rustpauze .
Weer vertrokken passeerden we het prachtige Bodemmeer . Na enkele foto’s draaiden we van het meer af en de lol begon, 18% omhoog voor een goede 5 km., boven gekomen , oef , een leuke afdaling met prachtige vergezichten en een eindje verder volgde er nogmaals een beklimming , deze keer niet zo zwaar , waarna wij over een golvend parcours verder fietsten richting Oostenrijk. Na 170 km. bereikten we ons einddoel van de dag , Feldkirch.
Deze dag liep over 172 km., 1.517 hoogtemeters en veel zweet.
Dag 6: Feldkirch – Chiavenna:
Na een goed avondmaal bij de chinees , het proberen om de vorige verslagen door te sturen naar Maldegem ,welke niet lukte , konden we ons te slapen leggen.
Onder een stralend zonnetje namen we omstreeks 8u30 de start van onze koninginnerit. Al gauw verlieten we Zwitserland om Liechtenstein binnen te rijden. Het licht oplopend parcours en de strakke tegenwind maakten het ons niet gemakkelijk . Ondertussen reden we opnieuw in Zwitserland en waren we in de wolken bij het terugzien van de mobilehome in Feldsberg , een piepklein dorpje langs de autoweg 13 net voorbij Chur.
Vanaf hier begon in feite het moeilijkste gedeelte van de dag. Zat er in het 1ste deel hier en daar een klimmetje van 2 à 3 km. ,in het 2de deel hebben we meer op de kleine plateau gereden dan op de grote , tot in Spluggen, waar de 2de stop was.
Gedurende het eten hebben ze ook nog eens de hemelsluizen opengezet, gelukkig maar van korte duur. Na de rustpauze begonnen we aan de eigenlijke Spluggenpas , nog zeker 11 à 12 km. was het tot aan de top.Tijdens de klim kregen we dan toch nog eens een goede regenbui over ons ( ranke ???? ) lijf. Eenmaal boven stond onze sportbestuurder met wagen klaar , zodat we aldaar even een droge fietstrui konden aantrekken.Een heerlijke afdaling stond ons nog te wachten tot aan Chiavenna. Zo waren er 146 km. onder de wielen geschoven en hadden we 2. 379 hoogtemeters verwerkt.
Dag 7 Chiavenna – Castelleone
6 uur, ’t is weer zo ver , Charline begint water te koken om koffie te zetten ( ’t is nie waar hé , we hadden zo graag nog een beetje blijven liggen ). Vooruit met de geit , eten en de fiets op , een staalblauwe hemel , dat beloofd.
We rijden in een mooie vallei , met links en rechts hoge alpentoppen , na +/- 20 km een eerste kleine meer, mooi!! Net voor het grote Lecco – meer , pech voor Noël , versnellingskabel gebroken , met wat kunst en vliegwerk kan dit euvel tijdelijk opgelost worden en net aan de stop te Varenna , kan er een nieuwe kabel gestoken worden. Na de overtocht met het veer Varenna – Belaggio rijden we verder aan de andere kant van het meer , al vlug werden de bergen kleiner en kleiner , dus we rijden naar het vlakke land rond Milaan dat ongeveer 30 km. rechts van ons ligt.
Bij de 2de stop in Bocanuco wijst de thermometer 35 °. Na een lekkere hap en een verfrissende drank nog 45 km. naar ons einddoel van de dag. Halfweg nog even halt houden aan een fontein om hoofd , voeten en al dat er tussen ligt koel te houden.
Na 151 km. en 581 hoogtemeters komen we aan in Castelleone.
Dag 8 Castelleone – Castelfranco Emilia :
Goeie avond beste luisteraars , welkom bij Sporza voor het verslag van de 8ste etappe in deze Maldegem – Roma.
Vandaag heeft zich een unicum voorgedaan in de wielergeschiedenis. Guido Willemarck , de gele truidrager liet vanaf de eerste km. zijn hele ploeg in de aanval gaan. Mede door de wind die vrij spel had in de Po-vlakte , bedroeg de voorsprong op het peleton aan het eerste tussenpunt in Cremona reeds méér dan 10 minuten. Vanaf dan begon het peleton te jagen , maar echt dichter kwamen ze niet. Aan de 1ste bevoorrading ging de ploeg van de gele trui nog even vol door tot aan de Po. In Conda was de 2de bevoorrading en toen bedroeg de voorsprong reeds 24 minuten. Met nog 40 km. te gaan ondernam het peleton de ultieme poging om de ploeg van de gele trui terug te nemen , maar na de doortocht door Modena was het nog enkele km. tot de finisch. De gele trui kwam samen met zijn gehele ploeg binnen met méér dan 20 minuten voorsprong op de rest van het peleton. Ongezien in de wielerwereld!!!
De gehele ploeg werd verwacht bij de dopingcontrole en hopelijk krijgt deze legendarische rit geen negatief staartje .
Zo fietsten we vandaag over 155 km. en 202 hoogtemeters.
Dag 9 Castelfranco Emilia – Empoli:
Het wordt een routine, wakker worden rond 6 u. , koffie zetten , eten , fietsen klaar maken , punt afspreken voor bevoorrading en starten.
De eerste 20 km. waren vrij druk maar vlak , in Vignola was het nogmaals Noël die met pech had af te rekenen , een lekke band was zijn deel.
Na Vignola begon het eigenlijke werk en het was werken geblazen. De beklimming van de Passo de Brassa werd daar aangevat. Na 20 km. werd de top bereikt en zaten we 897 m hoger. De afdaling was ook een beleving , was het maar omdat we ons op een bepaald moment op zeer kleine slechte buitenwegen in niemandsland bevonden waar iedere vorm van verhard wegdek plots zoek was !!
Zo kwamen we terecht op een boerderij met 2 knappe bewoners ( zeker die moooooooooie boerendochter , met ranke benen en verder ook goed gedraaid van poten en oren !!!!!!!!!!!!!! ), deze hielpen ons terug op het goede pad , met de fiets op de schouder door weide en struikgewas terug naar de bewoonde wereld.
In Castel d’ Alano werden we opgewacht door Charline die klaarstond met onze Potpouri ( vrij vertaald : muesli met rode vruchten ), yougourt en allerhande ander lekkernij. Ondertussen was de temperatuur al opgelopen tot + 30 °. Ieder dorp die we passeerden was het zoeken naar een waterkraantje om verfrissing te zoeken , want rond de middag was de temperatuur reeds opgelopen tot 42,4 °.
Onze 2de stop in Pontepetri na 100 km werd er vooral veel gedronken en maar een klein beetje gegeten.De resterende km bracht ons langs Pistoa, Casalguidé, Vinci naar Pagnana een dorpje op de rand van Empoli ons eindpunt van dag 9.
Vandaag reden we 158 km, hoogtemeters 2433.
Dag 10 Empoli – Chiusi :
Zes uur, opstaan aan de voetbalkantine , de temperatuur begint al te stijgen, na een lekker ontbijt zetten we aan richting Toscane.
De streek van de chianti en de olijfolie onder een snel wisselend landschap, eerst door een mooie vallei met pijnbomen waarna wij al vlug in de wijngaarden en olijfbomen kwamen.
Na 60 km klimmen en een plofband van Christophe die wij herstelden met een geplastificeerd paspoort van Paul konden wij onze voetjes onder tafel schuiven voor onze eerste rustpauze in Castellina in Chianti. Onze tocht verliep verder richting Asciano waar wij het middagmaal nuttigden,het was ondertussen al 15 uur.
Onze drinkbussen gevuld + twee extra meegenomen ( want de temperatuur was weer rond de 40 ° ) en weer de fiets op.
Om verder te rijden door een gans ander landschap, deze keer zeer droog en dor om uiteindelijk aan te komen in Chiusi na 170 km en 2233 hoogtemeters, veel zweet, veel dorst, maar veel beleefd.
Dag 11 Chiusi – Roma :
Na het gekende ochtendritueel begeven we ons naar Roma, onze eindbestemming. De weg naar het wolvennest van Romelus en Remus is niet vlak, naar Oost-Vlaamse normen zelfs steil omhoog. Als volleerde klimgeiten gaan we op weg naar Orivieto, een oude stad gebouwd op een heuveltop. Op de baan zien we “ Wouter 108” staan, een teken dat de Giro ook hier is gepasseerd. Het laatst stuk van de beklimming is steil omhoog : de Muur, de Kemmel en de Koppenberg zijn tegen deze beklimming klein brood.
Nabij Montefiascone is er bevoorrading.
Weer de fiets op voor nog twee “ zondagritjes”, de laatste
We passeren Viterbo, een ommuurde stad en mogen van daaruit ruim 10 km klimmen aan 8.5 ° gemiddeld. En dan gaat de ketting op de grootte plateau voor de afdaling. In Sutri eten we ons laatste middagmaal onderweg. Rome lonkt.
Na een laatste beklimming dalen we af tot aan de Lago Di Bracciano, een gigantisch mooi meer nabij Rome. Nog 20 km rijden en dan bereiken we ons einddoel. De Romeinen rijden als gekken. Ze vlammen ons menige keren van heel dichtbij voorbij.
En dan zien we het bord naar de Seven Hills Camping, onze slaapplaats. Op de zeven legendarische heuvels waarop Rome is gebouwd vinden we een plaats onder de bomen en rust in het hoofd en de bomen.
Vandaag reden we 168 km en 2144 hoogtemeters.
De tocht is voorbij, zonder kleerscheuren. Na 1863 km en 17603 hoogtemeters vol bergen en dalen.
Vol snelle wegen en slenterende cols. Vol striemdende koude regen en onhoudelijke hitte.
Vol lachen en tranen , zweren op ons gat en formidabele vergezichten.
Vol fantastische ontmoetingen met onszelf en andere ongekenden.
Een tocht naar Rome, onvergetelijk !!!!!!!!